บทคัดย่อ

วิทยานิพนธ์นี้ มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการ คือ เพื่อศึกษาปาริสุทธิศีลในคัมภีร์พุทธศาสนา-เถรวาท เพื่อศึกษาการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาในคัมภีร์พุทธศาสนาเถรวาท เพื่อศึกษาปาริสุทธิศีลในการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา  โดยศึกษาข้อมูลจากคัมภีร์พุทธศาสนาเถรวาทและเอกสารอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง รวบรวม สรุป วิเคราะห์ เรียบเรียงบรรยายเชิงพรรณนา ตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ จากการศึกษาพบว่า

ปาริสุทธิศีล ๔ หมายถึงศีลเป็นเครื่องทำให้บริสุทธิ์หรือศีลเป็นเหตุให้บริสุทธิ์ ได้แก่ (๑) ปาติโมกขสังวรศีล หมายถึงความเป็นผู้สำรวม สังวรในปาติโมกข์ ถึงพร้อมด้วยอาจารและโคจร มีปกติเห็นภัยในโทษแม้มีประมาณเล็กน้อย สมาทานศึกษาในสิกขาบททั้งหลาย (๒) อินทรียสังวรศีล หมายถึงการสำรวมระวังอินทรีย์ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กายและใจ ไม่ให้อกุศลธรรมมีอภิชฌาและโทมนัสครอบงำได้ (๓) อาชีวปาริสุทธิศีลหมายถึง ความบริสุทธิ์แห่งอาชีพ ไม่หลอกลวงเขาเลี้ยงชีวิต (๔) ปัจจยสันนิสสิตศีล หมายถึงการรับและบริโภคปัจจัย ๔ อย่างบริสุทธิ์ โดยการพิจารณาด้วยปัญญา

วิปัสสนาภาวนาเป็นการปฏิบัติตามหลักสติปัฏฐาน ๔ โดยมีฐานกายเป็นหลัก ด้วยการมีสติกำหนดรู้อารมณ์ที่ปรากฏในปัจจุบันตามฐานทั้ง ๔ คือ (๑) พิจารณาเห็นกายในกาย (๒) พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลาย (๓) พิจารณาเห็นจิตในจิต (๔) พิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลาย ซึ่งมีองค์ธรรมคือ มีความเพียร มีสติ มีสัมปชัญญะ เกิดขึ้นพร้อมในทุกขณะที่กำหนดอยู่ จึงเป็นการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาที่ถูกต้อง

ปาริสุทธิศีล ๔ ที่มีความสมบูรณ์พร้อมทำให้สติมีความตั้งมั่น ในขณะปฏิบัติเมื่อใช้สติกำหนด ย่อมรู้ชัดอยู่ในการเคลื่อนไหวต่าง ๆ ที่เป็นไปในทางกาย ย่อมรู้ชัดซึ่งทุกขเวทนาที่บีบคั้น ย่อมรู้ชัดความนึกคิดที่เกิดมีขึ้นในจิต ย่อมตามรู้ธรรมมีการเห็นรูปทางตา เป็นต้น ด้วยวิปัสสนาญาณที่รู้แจ้งตามเป็นจริงในสิ่งที่กำหนดรู้อยู่นั้น ซึ่งไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน เมื่อมีเหตุจึงเกิดขึ้น เมื่อหมดเหตุจึงดับไป วิปัสสนาญาณที่แก่กล้าตามลำดับ ทำให้ถอนวิปลาสและละอวิชชาได้ในที่สุด

ดาวน์โหลด