มหาบุรุษพุทธรัตน์อุบัติแล้ว |
ดุจฉัตรแก้วคุ้มโลกดับโศกเข็ญ |
| ตรัสรู้สัมโพธิญาณเบิกบานเย็น |
ในวันเพ็ญวิสาขมาสเกิดศาสดา |
| ได้ทรงทำพุทธกิจทุกทิศท่อง |
เล็งดูผองเวไนยโปรดไปหา |
| แสดงธรรมนำชนพ้นทุกข์มา |
เปรียบโคมฟ้าโชติช่วงล่วงนิพพาน |
| เหลือเพียงธรรมวินัยไว้แทนร่าง |
สาวกต่างสาธยายหมายสืบสาน |
| ท่องด้วยปากจำด้วยจิตพินิจนาน |
เฉกสายธารไหลมิหยุดพุทธธรรม |
| ถึงลังกาทวีปทีปธรรมส่อง |
แสงเรืองรองราษฎร์รัฐอุปถัมภ์ |
| จารึกในใบลานทานทุกคำ |
ชื่อเลิศล้ำไตรปิฎกดิลกปกรณ์ |
| จากลังกามาสยามข้ามสมุทร |
พุทธบุตรชาวไทยวิจัยสอน |
| ศาสนทายาทประสาทพร |
รากมิคลอนปริยัติระบัดใบ |
| สมเด็จพระปิยมหาราช |
พุทโธวาทมั่นคงสิ้นสงสัย |
| ทรงตระหนักศักดิ์ศรีคัมภีร์ไตร |
พิมพ์ตัวไทยทุกบ้านอ่านง่ายกัน |
| โปรดเกล้าสร้างมหาวิทยาลัยให้สง่า |
นามมหาจุฬาลงกรณนุสรณ์สันติ์ |
| ไตรปิฎกศึกษาก้าวหน้าพลัน |
เกียรติลือลั่นสมดำริปณิธาน |
| แรกเถระมหาจุฬา ฯ ฟันฝ่าต่อ |
รุ่นหลังทอสายใยร่วมไขขาน |
| แปลเป็นไทยไตรปิฎกถกกันนาน |
สำนวนผ่านหลายสมองกลั่นกรองดี |
| มหาจุฬา ฯ ภาษาไทยไตรปิฎก |
งามดังหยกเจียระไนสดใสสี |
| เช่นลายแทงขุมทรัพย์นับมากมี |
ทั้งโลกีย์โลกุตรเชิญขุดชม |
| พระไตร ฯ เสร็จเพชรน้ำหนึ่งซึ้งชาวพุทธ |
ปีติสุดฉลองพระไตร ฯ ยิ่งใหญ่สม |
| เก็บพระไตร ฯ ใส่จิตข้อคิดคม |
สร้างอารมณ์แจ่มใสใกล้นิพพาน ฯ |